FC Utrecht 4 - 1 Feyenoord

Wat een goedmaker had moeten zijn voor de tegenvallende eindklassering in de competitie, liep voor Feyenoord uit op een deceptie. In de Amstel Cup-finale tegen FC Utrecht ging bij de Rotterdammers alles fout wat maar fout kon gaan. Het resultaat was een ontluisterende 4-1 nederlaag en het pijnlijk besef dat de voetbaljaargang 2002/03 met lege handen was afgesloten. 

Het contrast had niet groter kunnen zijn. Terwijl een teleurgestelde Bert van Marwijk in de ene hoek van de perskamer nog maar eens een pils bestelde tegen de schrik, legde in de andere hoek Dirk Kuyt voor de zoveelste keer hoe gelukkig hij wel niet was. Gekleed in een badjas en met de ene hand een flesje bier en de andere een glas champagne, deed de Feyenoorder in spé zijn verhaal. 'Hij', wees Van Marwijk met een hoofdknik naar de Utrecht spits, 'hij was vandaag de beste man van het veld.'

De gedachte dat de man van de wedstrijd het volgende seizoen de kleuren van Feyenoord zou verdedigen, moet een schrale troost zijn geweest voor Van Marwijk, de coach die zijn hoop had gevestigd op een laatste collectieve krachtexplosie van zijn elftal.

Tegen Utrecht kwam het daar niet van. Feyenoord begon weliswaar iets beter aan de wedstrijd dan FC Utrecht, maar toen de ploeg van Foeke Booy eenmaal gelukkig op 1-0 was gekomen (zondagsschot van De Jong uit een afgeslagen corner) bleek de Rotterdamse ploeg aan het slot van het seizoen al z'n veekracht te hebben verspeeld.